به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کهگیلویه، 

یادداشت: علی آذری نژاد

دوره دانشجویی من هم با همه خوشی ها و ناراحتی هاش رو به اتمام است و کم کم باید دنبال کار های دانش آموختگی(این جور که شنیدم از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی کلمه فارغ التحصیلی جای خودش رو به دانش آموختگی داده ، از این رو این کلمه رو به کار بردم ) باشم. هر انسانی در مقاطع مختلف زندگی خود خاطرات و تجربیاتی را به همراه دارد که برخی از آنها ارزشمند است و از جمله این دوران برای برخی افراد دوران دانشجویی است.

برای هر دانشجویی در طول دوره تحصیل خود برخی دروس از ارزش و اهمیت بالاتری برخوردار هستند و برای آنها شیرین تر هستند. از جمله این دروس، درس «انقلاب اسلامی» است که برای همه رشته ها در طول دوره کارشناسی درسی عمومی به حساب می آید و برای رشته ما(علوم سیاسی) درسی تخصصی محسوب می شود و قطعا هم سر فصل ها و مطالب آن باید تخصصی تر و بهتر از بقیه رشته ها تدریس شود.

ترم قبل من این درس مهم و تاثیرگذار را گذراندم که لازم است نکات و مطالب مهمی را در این رابطه ذکر کنم:

اساسا هر پژوهشگر و محققی بخواهد یک نهضت و انقلابی را مورد کنکاش و بررسی قرار دهد و بخواهد بداند که عوامل وقوع و پیروزی نهضت چیست و چه عواملی در به ثمر نشستن این انقلاب موثر بوده است و بداند که رهبران این انقلاب تازه پیروز شده چه اهداف و برنامه هایی برای آینده کشور خود دارند و قصد دارند قوانین خود را طبق چه چیزی وضع کنند، باید سراغ افکار و اندیشه ها و سخنرانی های آنان بروند و بررسی کنند که رهبران نهضت به دنبال چه طرحی و برنامه ای برای اداره کشور هستند. قطعا پژوهشگرانی در پژوهش خود به نتیجه خوب ومطلوبی می رسند که معیار های فوق را در تحقیق خود لحاظ کنند و بدون هیچ تعصبی بدان بپردازد؛ و البته باید این نکته را یادآور بشوم که علاوه بر این ها باید سراغ نظریه پردازان پردازان انقلاب در علم سیاست و کارشناسان هم رفت و از نظریاتشان استفاده کرد ولی در اینجا موضوع چیز دیگری است که در ادامه بدان اشاره می کنم.

در طول ترم که این درس را استاد تدریس می کرد عموما از نظریات، نظریه پردازان غربی استفاده می کرد و پیروزی این انقلاب الهی و عوامل و ریشه های شروع قیام حضرت روح الله را از دید غرب به بحث می گذاشت. غافل از اینکه این امید مستضعفان و پابرهنگان را باید از دید معمار روشن ضمیر آن بررسی کرد نه از دید نظریه پردازانی که خود نظریات قبلی خود را اشتباه می دانند و تغییر موضع داده اند مانند خانم تدا اسکاچپل نظریه پرداز انقلاب در سال ۱۹۸۲ در مقاله ای با عنوان دولت تحصیل دار و اسلام شیعه در انقلاب ایران ، می نویسد: « … وقوع آن ( یعنی انقلاب اسلامی )به ویژه در راستای وقایعی که منجر به سقوط شاه شدند، انتظارات مربوط به علل انقلاب‌ها را که من قبلاً در تحقیق تطبیقی ـ تاریخی‌ام در مورد انقلاب‌های فرانسه، روسیه و چین تکامل و توسعه بخشیده‌ام زیر سؤال برد.«

مشاهده کردید که انقلاب اسلامی با این ماهیت و اهداف الهی خود باید از دید مادیگرای کارشناسان و نظریه پردازان غربی به ذهن و فکر دانشجو وارد می شود و همین دانشجو فردا روزی به مقام و مسئولیتی برسد نباید انتظار داشت که از او سخن مبتنی بر جهان بینی الهی و آرمان های امام بشنویم!

دانشجویی که در کلاس درس نداند این انقلاب بر چه اساس و اهدافی شکل گرفته است و نداند که این انقلاب مقدمه انقلاب جهانی موعود امم هست و نداند امید پابرهنگان و مستضعفین هست، نباید هم انتظار داشته باشیم که مقابل شیطان بزرگ و روباه پیر با سینه ای سپر کرده مقابل او بایستد!

دانشجویی که در کلاس درس با سخنان و آراء پیرمراد و مقتدایش آشنا نشود نباید هم انتظار داشت که فردا روزی از او سخنی در مورد آرمان های امام و انقلاب شنید و در مقام دفاع از آنها برخیزد !

این جاست که مولایمان حضرت خامنه ای(حفظه الله) زنگ خطر را بارها به صدا در می آورد که به داد علوم انسانی برسید و از تعداد زیاد دانشجویان علوم انسانی احساس نگرانی می کند. بحث علوم انسانی در کشور ما که دروس و سرفصل های آن ترجمه منابع مادیگرای غرب است و برخی از اساتید آن اعتقاد قلبی به این آرمان ها ندارند، برای انقلابی که داعیه دار تشکیل تمدن نوین اسلامی است یک هشدار خطرناک هست.

ما در زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی علوم انسانی، کار بومی، تحقیقات اسلامی چقدر داریم؟ کتاب آماده در زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌های علوم انسانی مگر چقدر داریم؟ استاد مبرزی که معتقد به جهان‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینی اسلامی باشد و بخواهد جامعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌شناسی یا روانشناسی یا مدیریت یا غیره درس بدهد، مگر چقدر داریم، که این همه دانشجو برای این رشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها میگیریم؟ این نگران کننده است»۸/شهریور/۱۳۸۸