هر زمان و هرمکانی یادی از دفاع مقدس می‌شود، دنیایی از شرف و حماسه ملتی نجیب و آزاده در اذهان تداعی می‌شود که عطر معنویت و صفای خاصی به ما ارزانی می‌دارد، ملتی که با پرورش رزمندگانی حماسه‌آفرین مفهوم روشن «تعبد در برابر ولایت» را به نمایش گذاشتند و باانگیزه «ادای تکلیف» در پی «مرجع و رهبر» خودسر از پا نشناخته، به جبهه‌های حق علیه باطل شتافتند و طلوع عشقی بی‌بدیل را ترسیم کردند و به پیروزی بزرگی که حفاظت از وجب‌به‌وجب سرزمین اسلامی و صیانت از مکتب و عقیده بود، دست یازیدند.

ازآنجایی‌که صحنه دفاع مقدس در جبهه‌های جنوب و غرب با تمامی حماسه‌ها و ایثار‌های آفرینندگان آن در مردادماه ۱۳۶۷ ظاهراً به پایان رسیده، اما سینه تک‌تک رزمندگان و فرماندهان عزیز مالامال از شجاعت‌ها، ایثار‌ها و خاطرات خود و سایر رزمندگان خصوصاً شهدا گران‌قدر است.

چهارمین روز از چهارمین ماه سال یادآور رشادت‌هایی است که گردان حضرت رسول (ص) و تیپ ۴۸ فتح کهگیلویه و بویراحمد در پد خندق انجام دادند تا دشمن بعثی متحیر بماند که چگونه یک سپاه از ارتش عراق ۱۶ ساعت مقابل یک گردان زانو می‌زند و نمی‌تواند پیشروی کند.