آموزه های فاطمی و ضرورت مهندسی فرهنگی در کشور

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی كهگيلويه، به نقل ازپایگاه خبری تحلیلی صبح زاگرس، مهدی نجفی پژوهشگر حوزه علمیه؛ سبک و سیرۀ زندگی اهل بیت(ع) شامل نوع زندگانی اجتماعی،سیاسی،اقتصادی فرهنگی و در یک کلام زندگی کاملاً زیستی و قابل لمس این امامان معصوم (ع) است که منجر می شود همۀ انسانها با علاقه و کنجکاوی خاصی نوع روش شناسی این انسان های کامل به ویژه حضرت زهرا(س) را مورد الگو پذیری خود قرار دهند.

باید اذعان کرد مسائل اعتقادی و اخلاقی و برخی آموزه های فقهی و...که در دین وجود دارد  فرا زمانی و فرا مکانی است؛مثلاً معاد باوری،خدا باوری،باور به غیب،اصالت معنویت نسبت به مادیت همه از اموری هستند که در همه زمانها و مکانها ثابت است همانگونه که ارزش های اخلاقی هم چون ایثار و شهادت ،صداقت، امانتداری در همۀ برهه های تاریحی ارزش است اما در کنار این مسائل اعتقادی و اخلاقی ...آموزه ها و راه و روش هایی از زندگی ائمۀ اطهار(ع) وجود دارد که تبعیت از سیرۀ این انسان های کامل می تواند مهندسی فرهنگی در نظام اسلامی را محقق سازد.

باید اذعان کرد جایگاه بی بدیل آموزه های فاطمی در تحقق مهندسی فرهنگی کشور، باید به عنوان اصل کلیدی در اهداف و برنامه ریزی های سیاستگذاران فرهنگی کشور مورد توجه قرار گیرد،زیرا آن حضرت علاوه بر وجود شاخصه های اعتقادی و معنوی از بسیاری از آموزه های بی دیل در زندگی انسانی برخوردار است.

گرچه متأسفانه در برخی محافل دینی  به وعلت ضعف دستگاه فرهنگی و نهادهای دینی و غفلت از آموزه های زندگی ساز اهل بیت(ع) به ویژه حضرت زهرا(س) تنها شاخصه های معنوی و عبادی و دینی آن حضرت مورد تأکید قرار گرفته است،اما این رویکرد تک بعدی قابل قبول نیست و نمی توان تنها با طرح آموزه های قدسی و آسمانی که در اهل بیت (ع) وجود دارد به الگویی فراگیر و جامع دست یافت، لذا باید این پرسش را مطرح کرد که آیا حضرت زهرا(ع) برای صعود هر چه بیشتر به سمت کمال الهی تنها با اعمال عبادات به اوج سعادت رسید؟ و یا اینکه آن حضرت با بهره گیری از اعمال خیر و صالح و نیز سبک زندگی جامع و اسلامی و خدمت به جامعه به این درجات دست یافت؟

قطع و یقین نوع زندگی حضرت زهرا(س) به مانند همۀ انسان ها دارای شاخصه های متعدد است و نحوۀ مواجهۀ آن حضرت با شوهر و فرزندان و مواجهه با دوستان و دشمنان و روش شناسی آن حضرت در زندگی زناشویی و نیز مدیریت خانه و تربیت فرزند و نحوۀ مواجهۀ عاشقانه با شوهر و نوع انتخاب پوشش آن حضرت در مواجهه با شوهر و نوع پوشش در هنگام حضور در اجتماع ... همه و همه بیانگر نقش کلیدی  شاخصه های زندگانی آن حضرت در تحقق مهندسی فرهنگی است.

حال پرسش حیاتی این است که آیا نمی توان این آموزه ها را به صورت مدوّن و در قالب بخشی از چارچوب های  فکری و ایده پردازی در مهندسی فرهنگی کشور اعمال کرد؟ به راستی آیا شورای عالی انقلاب فرهنگی؛رسانۀ ملی،متولیان فرهنگی  کشور  توانسته اند در راستای نهادینه سازی آموزه های فاطمی در میان بانوان نظام اسلامی اقدامی مؤثر و قابل قبولی در کارنامۀ فرهنگی خود به جای گذراند؟ به راستی آیا با رویکرد عجیب شورای عالی انقلاب فرهنگی.... برای ترغیب بانوان به ازدواج و فرزندآوری و اهتمام به تربیت فرزند می توان با یک سکۀ بهار آزدی به این مطالبات و خواسته ها جامۀ عمل پوشاند؟ آیا وقت آن فرا نرسیده است که سیرۀ ناب حضرت زهرا در اهتمام به ازدواج و نیز عشق آن حضرت به شوهر و تربیت فرزند وحضور موثر در عرصه های اجتماعی... با سیاستگذاری درست و نقش آفرینی کلیدی رسانۀ ملی در میان بانوان کشور تبدیل به فرهنگ گردد؟

متأسفانه غفلت سیاستگذاران از بهره گیری از آموزه های فاطمی برای تقویت فرهنگ باعث شده است تا رسانۀ ملی بر استفاده از سریال ها و تولیدات غربی  و تولیداتی با مضامین افسانه های بودایی اصرار بورزد، لذا  اینچنین است که در طول سالیان اخیر حتی یک اثر فاخر در موضع آموزه های فاطمی به جامعۀ اسلامی ارائه نشده است.

در خاتمه باید به این نکته اشاره کرد،تا زمانی که سیاستگذاری و ایده پردازی در کشور تغییرنکند و بر مبنای سبک زندگی ائمۀ اطهار استوار نگردد،نمی توان انتظارتحقق مهندسی فرهنگی در کشور را داشت،زیرا متولیان فرهنگی کشور در یک سیر معیوب مشغول انجام برخی اقدامات به ظاهر فرهنگی هستند که هیچ کارکرد قابل توجهی برای جامعه به همراه نخواهد داشت،لذا امید است دغدغه مندان نظام اسلامی با بهره گیری از آموزه های حضرت زهرا (س) در زندگی دنیایی و آخرت محوری،با تغییر برخی چارچوب های به ظاهر فرهنگی که از غرب سرچشمه گرفته است،در راستای بازتولید فرهنگ  و معارف ناب فاطمی در کشور اقدام کنند.