به گزارش پایگاه خبری شهرستان کهگیلویه، پریا امیری نیا در مطلبی نوشت:  فقدان دید روشنفکری و روزمره‌گی از نتایج عدم تخصص‌گرایی و پدیده قوم گرایی در شوراهای اسلامی شهر و روستا است.

شهروند خوب، معمار شهر خوب، شهر خوب ساختنی است نه یافتنی؛ در موقعیت کنونی در اکثر شهرهای کشور فقدان دید باز و چشم‌ انداز مشخص برای شهر و روزمرگی ازجمله نتایج فقدان تخصص گرایی در شوراهای شهر کشورمان است. 

موضوع مهارت سنجی در انتخابات شوراهای اسلامی برای اکثریت شهروندان با یک اشتباه محاسباتی همراه است که در انتخاب افراد برای شوراهای اسلامی شهر که یک کار کاملاً تخصصی و نیازمند مدبران شهری است، افراد غیرمتخصص را انتخاب می‌کنند و زمانی که مردم، شورای شهر را یک شورای شهر تخصص محور ندانند وضعیت همین‌گونه خواهد بود که مشاهده می‌کنیم.

 تا وقتی که موضوع تخصص گرایی و مهارت سنجی نباشد، زیان چنین انتخابی در ۴ سال خودش را نشان خواهد داد، هر کسی “متخصص” واقعی باشد، “تعهد و اعتماد” جزو مکنونات قلبی او است.

 با توجه به ضرورت حضور همزمان تعهد و تخصص، اگر کسی “متخصص” واقعی باشد، “تعهد” به نظام اسلامی، اخلاق، قانون اساسی و … جزو مکنونات قلبی طرف است؛ تخصص گرایی در حوزه عمل‌گرایی بسیار قوی‌تر از تعهد است.

 تخصص گرایی در حوزه عمل‌گرایی بسیار قوی‌تر از تعهد است؛معمولاً هر فردی که متخصص باشد، متعهد نیز است و کمتر پیش می‌آید افراد متخصص در بحث‌های کارشناسی موضوعات حاشیه‌ای مطرح و سنگ‌اندازی کنند.

فاکتور بیمار کننده ی طایفه گرایی: یکی از مهمترین دلایل عدم موفقیت شوراها و به تبع آن ناکارآمدی شهرداری ها؛ بحث جبهه گرایی است.

 در ایران با وجود پذیرش فرهنگ سیاسی مدرنیته هنوز مواردی از فرهنگ سیاسی سنتی(قدیمی) حفظ شده و از جمله این علائم نظام طایفه ای و قومیت گرایی است که مشخصاً در مناطق مختلف کشور وجود دارد.

این نشانه ها  از نظر دانشمندان، عقب ماندگی توسعه ی مناطق و شهرها را در پی دارد و به اذعان متخصصین انسانی، رقابت های قومی و منطقه ای در شهرها و مناطقی با تنوع فرهنگی، قومی، مذهبی، زبانی و حتی گویشی یکی از عوامل مهم عدم توسعه این مناطق بوده و به واگرایی فرهنگی، قومی، زبانی و مذهبی آنها دامن زده است، به نحوی که برخی معتقدند که طایفه و  قومیت گرایی در پیشرفت شهرها و مناطق مذکور، تاکنون به عنوان یک آفت مهلک و مانع توسعه عمل نموده است و پیامدهای منفی بسیار مخرب برای پدیده طایفه گرایی در توسعه فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نمود پیدا می کند.

تشدید احساسات و عواطف طایفه ای که همیشه رهبر عقلانیت انسان بوده،  همبستگی اجتماعی میان اعضای یک دولت و منطقه را تضعیف می کند و همبستگی جای خود را به تشویش اذهان عمومی و در نتیجه باعث تشنج،  تفرقه، کشمکش، تخریب سرمایه و اتلاف وقت می شود.

 در نتیجه مافیای منطقه ای ساخته شده ، سرمایه اجتماعی فرسوده و نابود شده و سطح اعتماد ملی و منطقه ای را به اعتماد درون طیفی و قبیله ای  تقلیل داده و نوآوری و پیشرفت را در جامعه کند کرده و از بین می برد.

 همگی نبز بر این امر واقفیم که در انتخابات شوراها تجربه، تخصص، دلسوزی، ایمان به خدا، صداقت در گفتار، انگیزه، مهارت و خلاقیت، دموکراسی و … را فدای آفت طایفه  و قوم گرایی می کنند.

 که در نهایت آثار آن را می توان در عدم مشارکت شهروندان در امور شهری، ساخت و ساز های غیر استاندارد، عدم توسعه حمل و نقل شهری، عدم توسعه شهرها در پیشبرد برنامه های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی و رفاهی، مشکلات فرهنگی، آسایش و زیبایی شهری، عدم پاسخگو بودن شوراها به نیازهای شهروندان، عدم خلاقیت و تفکر برای درآمد زایی شهر و متکی بودن به عوارض و … مشاهده کرد.

نهایتا این عوامل زمینه های پسرفت و خروج سرمایه های مالی و انسانی را فراهم می کند و سبب می شود این شهرها نسبت به دیگر شهرها و مناطق که انتخاب شوراها منوط به  پدیده شوم جبهه گرایی نیست، باز بمانند.

امروزه اکثر ماها در فضاهای مجازی که در دسترس همه افراد است،  نسبت به عقب ماندگی و مشکلات و معضلات محل سکونتمان واکنش نشان می دهیم و به وضعیت اسف بار شهر و محل سکونتمان ابزار تأسف میکنیم و همه به دنبال شهر ایده آل هستیم.

 امیدوارم که نامزدهای انتخابات در دیشموک با تکیه بر عقل و منطق پا به عرصه گذاشته باشند و به دور از احساسات؛ دموکراسی دینی را مقوله کار خود قرار دهند.

 اینجاست که مردم ما گزینه ای را انتخاب کنند که نه تنها رزومه کاری خوبی داشته و معلومات کثیری در کوله بارش باشد بلکه توجه اش به اعم اهداف عموم در منطقه باشد تا ایل و تبار خویش تا شاید برای نسل های آینده ی سرزمین بهمئی نشین دیشموک، فرهنگ سازی شود.

 مردم ما بدانید که انتخاب گزینه مدبر، توان، شجاع، صادق و تحصیلکرده کمک است بزرگ به منطقه و نقطه مقابل و متضاد این فاکتورها؛ چیزی به جزء خیانت و مقابله با شایسته سالاری نیست!

خواهش میکنم سرنوشت آینده منطقه را با احساسات و لجبازی رقم نزنید زیرا که با این کار مدیون نسل های آینده خواهیم بود.

پریا امیری نیا(جوزاک) دانشجوی سال آخر مامایی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج(مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد)

انتهای پیام/