به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کهگیلویه، رويشگاه‌هاي طبيعي كرفس كوهي بيشتر شامل ارتفاعات و مناطق برفگير ناحيه زاگرس مركزي مي‌باشد. اگرچه در حال حاضر رويشگاههاي اين گونه فقط محدود به مناطق صعب‌العبور و دوردست مي‌شود .

اما با نگاهي به رويشگاه‌هاي قبلي اين گياه، مي‌توان وضعيت اكولوژيكي آن را به صورت زير بيان كرد:

كرفس كوهي به طور كلي در مناطق با حداقل ارتفاع 2500 متر از سطح دريا كه سالانه به طور متوسط بيش از 450 ميليمتر بارندگي داشته و حداقل 60 درصد ريزشهاي جوي آن به صورت برف مي‌بارد، به خوبي رشد مي‌كند. دوره يخبندان در رويشگاه‌هاي كرفي كوهي حداقل 130 روز در سال مي‌باشد و حداكثر دماي هوا در طول فصل رشد رويشي گياه به ندرت از 20 درجه سانتي‌گراد تجاوز مي‌كند.

در قسمتهايي از منطقه زاگرس مركزي كه ارتفاع كمتري از سطح دريا دارند، رويش اين گياه محدود به جهت‌هاي شمالي دامنه‌ها و ارتفاعات مي‌شودكه هم برف‌گيرتر بوده و هم از درجه حرارت پايين‌تري برخوردار هستند. اما در مناطق مرتفع و مناطقي كه برف دائمي دارند، رويشگاه‌هاي طبيعي كرفس كوهي در جهت‌هاي شيب مختلف ديده مي‌شود.

رويشگاه‌هاي طبيعي كرفس كوهي بر روي خاكهاي كم‌عمق تا بسيار عميق با بافت متوسط تا سنگين كه ظرفيت نگهداري آب بالايي داشته و فاقد شوري و قليائيت مي‌باشند، ديده مي‌شود.

در حال حاضر رويشگاه‌هاي طبيعي كرفس كوهي به قطعات كوچكي در استانهاي اصفهان، چهارمحال و بختياري، كهكيلويه و بويراحمد، فارس و لرستان محدود مي‌شود. رويشگاه‌هاي اين گونه در استان اصفهان كه به طور عمده در شهرستان فريدونشهر قرار دارد، عبارتند از:

كوههاي چاله ميشان تهلكي تا كوههاي دستگرد و بهرام‌آباد، كوههاي شاهان، فردان و نيزان در منطقه پشتكوه موگويي كه اين گياه در آنها به صورت خيلي تنك و كم‌تراكم ديده مي‌شود.

مراتع و ارتفاعات روستاهاي طره، كلوسه و كاهگان سفلي و عليا، رزوه و دره سپستان كه گياه كرفس كوهي در آنها به صورت نسبتاً متراكم و در سطح گسترده‌تري رويش دارد. قابل ذكر است كه در حال حاضر اين مناطق به عنوان مهمترين رويشگاه‌هاي اين گونه در كشور محسوب مي‌شوند.

در ارتباط با وضعيت رويشگاههاي اين گونه در استان لرستان در قسمت‌هايي از ارتفاعات و مراتع واقع در اشتران‌كوه، قالی ‌كوه، كبيركوه وكوه كازنيستان ،ونیزان در بزنوید ، روستای پیر والی در کوه کلی لوبه صورت بسيار پراكنده و تنك رويش داشته باشد.

رويشگاه‌هاي كرفس كوهي در استان چهارمحال و بختياري نيز بيشتر به قطعات كوچكي در ارتفاعات و مراتع واقع در رشته كوه زردكوه (كوهرنگ، شيخ عليخان، سرآقاسيد)، كوه ميلي و منطقه دوماب سمسامي‌، كوه قارون و شهرستان هاي لردگان و گندمان محدود مي شود كه تراكم پايه‌هاي اين گياه در اكثر اين مناطق بسيار تنك مي باشد. به نظر مي رسد در حال حاضر منطقه سرآقاسيد و روستای چین  از بهترين رويشگاههاي اين گونه در استان چهارمحال و بختياري باشد. تنها قرق احداث شده در اين استان در منطقه شيخ عليخان قرار دارد كه مساحت آن حدود 3 هكتار است.

در استان كهكيلويه و بويراحمد رويشگاه‌هاي كرفس كوهي در محدوده بخش ديشموك از شهرستان كهكيلويه در مناطق كوه‌ دل‌افروز، بردكر، لزور، گورون، مهمك، سه چاه، سرتل، گندمكار تا كوه ديوك پراكنش دارد. در دو منطقه كوه دل‌افروز و كوه ديوك پراكنش اين گونه و درصد پوشش آن زياد است. به طوري كه درصد تاج پوشش اين گياه در كوه دل‌افروز به حدود 20 درصد از مساحت 50 هكتار و در كوه ديوك به حدود 30 درصد از مساحت 375 هكتار بالغ مي‌گردد. در حال حاضر اين دو منطقه به صورت ذخيره‌گاههاي مرتعي توسط اداره منابع‌طبيعي استان كهكيلويه و بويراحمد و با به كار گماردن 8 قرقبان فصلي حفاظت مي‌گردد. در ديگر مناطق نامبرده پراكنش كرفس كوهي كم و اين گياه با درصد پوشش بسيار پايين مشاهده مي‌شود. لازم به ذكر است كه برخي از گزارشها نيز به روش رويش گياه كرفس كوهي به صورت موردي در استان فارس (كوه دنا و ارتفاعات همجوار با استان كهكيلويه و بويراحمد) اشاره داشته‌اند. البته با توجه به نزديك بودن رويشگاههاي اين گونه در نقاط مرزي استانهاي ياد شده به نظر مي‌رسد پيش از اين، بخشهاي زيادي از ارتفاعات و مراتع واقع در ناحيه زاگرس (از كوه دنا تا اشتران كوه) رويشگاهاي كرفس كوهي بوده‌اند.

انتهای پیام:و/آ