به گزارش پایگاه خبری تحلیلی شهرستان کهگیلویه، اهالی روستای سرتنگ لیراب با بیان اینکه، تاکنون به ما امکاناتی ارائه داده نشد، بیان کردند: با گذشت 38 سال  از انقلاب اسلامی از  آب شرب،  برق و مهمتر از همه راه ارتباطی محروم هستیم.

اهالی روستای سرتنگ لیراب با بیان اینکه، تاکنون به ما امکاناتی ارائه داده نشد، بیان کردند: با گذشت 38 سال  از انقلاب اسلامی از  آب شرب،  برق و مهمتر از همه راه ارتباطی محروم هستیم.

اهالی روستا در گفتگو با خبرنگار با بیان اینکه، سالهاست در این منطقه بدون از امکانات اولیه، آب، برق، راه ارتباطی و تلفن به سر می برند، اضافه کردند: امید ما از خدا و بعد به مسئولان است که به روستای ما حداقل امکانات را برسانند تا در این منطقه بتوانیم در آرامش زندگی کنیم.

به گزارش خبرنگار در یک روز متفاوت و ان هم بعد از 38 سال از انقلاب اسلامی بالاخره زمینه یک سفر فراهم شده و این سفر را می توان عزیمت پرماجرا نام گذاشت.

از شهر دیشموک تا روستای لیراب را با  خودرو طی کرده و از روستای لیراب مسیر ارتباطی را با پای پیاده ادامه دادیم.

به ما گفتند بعد از یک ساعت پیاده روی به روستای سرتنگ لیراب خواهیم رسید.

مسیر سخت و صعب العبور سرتنگ لیراب را با مشقت در حال گذر بوده و همچنان کوه  و کوه را پشت سر می گذاشتیم.

به هر منطقه ای رسیدیم، دهیار لیراب برای امید دادن به ما؛ بیان می کرد: پشت آن کوه روستای سرتنگ است!

ولی ظاهر قضییه با گفته های دهیار همخوانی نداشت.

کوه های سر به فلک کشیده، درختان گوناگون و به ویژه بلوط های فراوان، رودهای جاری و پر از آب، آبشارهای زیبا و جذاب، مناطق بکر را یکی پشت دیگری، پیاده روی کرده و از کنار آنها گذر کردیم.

مقصدی را در ذهن خود تصور کردم با پتانسیل های فراوان در نبود امکانات  که در آخرهمینطور هم شده است.

مسیر یک ساعت پیش بینی شده را به دو ساعت و البته بعد از فراز و نشیب های فراوان به پایان رسانده و به روستای سرتنگ لیراب رسیدیم.

روستایی با خانوارهای پراکنده را نظاره گر شدیم و انگار که در این دوردست جامعه‌ای متفاوت را می بینیم.

به میان مردم رفته و اوضاع منطقه را از آنها جویا شدیم.

غریب نوروزی ساکن روستای سرتنگ در گفتگو با خبرنگار با اینکه 42سال سن دارم و  از زمان تولد تا کنون در این روستای زندگی می کنم، افزود: منبع درآمد اهالی این روستا دامداری و بعضا کارگری در شهرهای همجوار استان است.

وی بیان کرد: چند فرزند دختر و پسر دارم؛ به دلیل نبود امکانات و وضع ضعیف مالی همه بعد از گذراندن دوران ابتدایی مجبور به ترک تحصیل شدند.

کاکاخان قادریان طلب یکی دیگر از کهنسالان روستای سرتنگ با بیان اینکه بیش از 65 سال سن دارد، تصریح کرد: از ابتدا تاکنون در این منطقه محروم و مظلوم زندگی می کنیم.

وی افزود: سالهاست در این منطقه پرآب و علف ولی محروم از امکانات زندگی میکنیم و چندین نفر از اهالی به دلیل نبود راه ارتباطی در زمستان به این جهت که بیمار شده و امکانات انتقال به بیمارستان را نبود، جان خود را از دست دادند.

قادریان طلب تصریح کرد: والله در زمستان که از هر طرف راه ارتباطی این روستا قطع می شود و نه راه داریم و نه مکانی؛ مرگ را لمس کرده و با چشمان خود می نگریم.

محمد پناه 27 ساله از جوانان ساکن در روستای سرتنگ لیراب اظهار کرد: این روستا حتی از ابتدایی ترین امکانات هم محروم است و تنها وسیله مردم این منطقه، فانوس دستی است.

وی، به عدم راه ارتباطی، برق، آب شرب لوله کشی و عدم آنتن دهی شبکه تلفن همراه را از مهمترین معضلات منطقه عنوان کرد و گفت: باتوجه به پتانسیل موجود در این روستا، درصورت فراهم شدن امکانات اولیه از جمله راه ارتباطی و برق بسیاری از مشکلات مرتفع و انگیزه مردم را برای ماندن در روستا مهیا خواهد کرد.

شیرزاد رازی پناه دانش اموز کلاس دوم ابتدایی با اشاره به آرزوهای کودکانه خود برای روستای سرتنگ لیراب ، اضافه کرد: دوست دارم برق باشد و تلویزیون نگاه کنم و آرزو دارم راه ارتباطی روستای ما تسهیل شود.

مادری؛ با انتقاد شدید از مسئولان به دلیل نبود امکانات، گفت: سالهاست که در این روستا زندگی می کنیم و از همه امکانات محروم و مظلوم هستیم.

این خانم با بیان اینکه، نه برق، نه آب و نه راه ارتباطی خوبی داریم، بیان کرد: فرزندان من آرزوی میوه دارند و علاج ندارم.

خانم آفتاب وکیلی هم در این رابطه با بیان اینکه، آه در بساط نداریم، گفت: باوجود اینکه در همه انتخابات مردم این روستا حضور صددرصدی دارند ولی از امکانات اولیه محروم هستند.

و این بود گوشه ای از محرومیت و مظلومیت اهالی ساکن روستای سرتنگ واقع در منطقه صعب العبور و دورافتاده از توابع بخش دیشموک شهرستان کهگیلویه می باشد.

امید است مسئولان در اسرع وقت برای تسهیل حداقل راه ارتباطی این مردم، اقدامات لازم را انجام دهند.

گزارش و عکس از وحید آهنگ